نام: محمد بن الحسن
كنيه: ابوالقاسم
امام زمان حضرت مهدی (عج) هم نام و هم كنيه حضرت پيامبر اكرم(ص) است. در روايات آمده است كه شايسته نيست آن حضرت را با نام و كنيه، اسم ببرند تا آن گاه كه خداوند به ظهورش زمين را مزيّن و دولتش را ظاهر گرداند.
درباره اصل ازدواج حضرت مهدی (عجلل الله تعالی فرجه الشریف ) تردید وجود داره و نمیشه نظر قطعی داد… در واقع سه نظریه وجود داره:
۱- اساساً حضرت ازدواج نکرده اند.
۲- ازدواج انجام گرفته ولی اولاد ندارد.
۳- ازدواج کرده و دارای فرزندانی نیز هست.
اگر احتمال اول رو بپذیریم ، لازمه اش اینه که امام معصوم علیه السلام یکی از سنّت های مهم اسلامی را ترک کرده باشه و این با شأن امام سازگار نیست.امّا از طرفی دیگر چون مساله غیبت، دارای اهمیت ویژه ایست ، ترک ازدواج با توجه به آن امر مهم تر، اشکالی رو ایجاد نمی کنه. امّا احتمال دوم که اصل ازدواج رو بپذیریم بدون داشتن اولاد، جمع می کند بین انجام سنت اسلامی و عدم انتشار مکان و موقعیت حضرت ، امّا باز این اشکال باقی است که اگر قرار باشد، آن حضرت شخصی را به عنوان همسر برگزیند، یا باید بگوییم که عمر او نیز مانند عمر حضرت طولانی است که بر این امر دلیلی نداریم، یا این که بگوییم مدتی با حضرت زندگی کرده و از دنیا رفته است که در این صورت، حضرت به سنت حسنه ازدواج عمل کرده و پس از آن، تنها و بدون زن و فرزند زندگی را ادامه می دهد.
گستره قیام امام مهدی (عج)
با قرار گرفتن سرزمین حجاز تحت فرمانروائى امام مهدى (عج) قلمرو دولت آن بزرگوار با وجود گروههاى مخالف آن حضرت در عراق، شامل یمن، حجاز و ایران و عراق مىشود .
[پس از شکست و نابودی سپاه سفیانی و فتح شام]
امیر مؤمنان (ع) گامهاى بعدى حضرت بقیّة اللّه (عج) را چنین توصیف مىکند:
سپس مهدى (عج) فرمان مىدهد که مرکبهائى ایجاد مىکنند (فرمان ساختن وسائل نقلیّۀ جدیدى صادر مىکند) و در کرانۀ عکّا چهارصد کشتى مىسازد. در مسیر خود به طرطوس (از شهرهاى بندرى سوریّه) مىرسد و آنجا را فتح مىکند. به انطاکیه مىرود و فتح مىکند.
به قسطنطنیّه (استانبول) حمله مىبرد و آنجا را فتح مىکند و از آنجا با یاران خود بهسوى کشورهاى رومى (ممالک غرب) رهسپار مىشود و همۀ آن کشورها را فتح مىکند.
امیر مؤمنان (ع) طبق شیوۀ دائمىاش با قاطعیّتى هرچه تمامتر از فتوحات حضرت بقیّة اللّه (عج) سخن مىگوید:
براى مصر منبرى مىسازم، دمشق را سنگبهسنگ ویران مىکنم و یهود را از همۀ سرزمینهاى عربى بیرون مىنمایم و جامعۀ عرب را با این عصایم مىرانم. همۀ اینها را مردى از تبار من انجام مىدهد.
یکی از مهمّترین این امور پنهان، محل زندگی آن حضرت در طول غیبت ایشان است. که بسیاری علاقهمندند بدانند آن غریب غمزدة پنهان, در کدامین بخش از این کرة خاکی به گذران عمر میپردازد و به بیان دیگر کدامین قسمت از زمین افتخار این منزلت را دارد؟
صدها سال است که میلیونها انسان واله و شیفته در هر پگاه آدینه سخن به ندبه میگشایند و اینگونه می سرایند: «ای کاش میدانستم در چه جایی منزل گرفتهای و چه سرزمینی و مکانی تو را در بر گرفته است! آیا در کوه رضوایی و یا جای دیگری و یا در ذی طوی هستی؟ دشوار است بر من که مردمان را ببینم و تو دیده نشوی».
حال برای روشن شدن این موضوع، پای به گلستان کلام معصومین میگشاییم و با سیری در کلام نورانی ایشان از آن انفاس قدسی برای حل این معما استمداد میطلبیم.
با یک نگاه کلّی در این بوستان پرطراوت, به روایتهایی در این موضوع بر خواهیم خورد. که محل زندگی حضرت مهدی(ع) را در دوران غیبت بیان کرده است.
به نقل از رسول اکرم(ص)
۱.جامه ی کا فران بپوشند
۲.خود را به شکل مستکبران در آورند
۳.بر زین ها سوار شوند
۴.سرشان را چون کوهان شتر درست می کنند.
۵.در آمد شوهرشان آنها را کفاف ندهد.
۶.فاسد می شوند.
«و زمانی خواهد آمد، که مومن در آن زمان از گوسفند زبون تر خواهد بود.»(۱)
و امام علی(ع) فرمودند: امر خدا واقع نمی شود، مگر بعد از آنکه شما مومنان در میان مردان از مردار هم خوارتر و زبون تر باشید … و آن هنگامی است که یک ضربت با شمشیر برای مومن از به دست آوردن یک درهم از طریق حلال آسانتر باشد و … .(۲)
استدلال تفصیلی زنده بودن امام زمان (عج) :
امامت امام زمان(ع) و وجود حضرت از مباحث امامت خاصه است .در امامت خاصه مستقیماً نمی توان از دلیل عقلی بهره گرفت[۱]، بلکه دلیل عقلی امامت عامه و ضرورت وجود امام (ع) در تمام زمان ها را اثبات می کند.
در امامت عامه برهان عقلی بر ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الهی روی زمین اقامه می شود.
حال اگر ادله تاریخی و روائی دال بر ولادت و حیات حضرت مهدی(ع) به مقدمه ی اول ضمیمه گردد، اثبات می شود که در این زمان تنها آن حضرت(عج) واسطه فیض الهی است و زنده هم می باشد
تجلیل از خراسانی در روایات محکم شیعه:
۱- هنگامی که پرچم های سیاه از خراسان به راه افتاد به سویش بشتابید ولو با سینه خیز رفتن بر روی برفها باشد ، که صاحبان آن پرچم ها طرفداران حق هستند ، آنها حق را مطالبه می کنند ولی به آنها داده نمی شود ، نبرد می کنند و پیروز می شوند ، آنچه می خواستند به آنها داده نمی شود
علامت در لغت عرب به معناي نشانه است. بنابراين منظور از علائم ظهور، نشانههايي است كه نزديك شدن ظهور را نشان ميدهند. با تحليل ماهيت علائم ظهور، در مييابيم كه علائم ظهور، نسبت به ظهور رابطه سببي ندارند يعني اين گونه نيست كه به محض تحقق نشانهها و علائم ظهور بگوييم پس ظهور هم حتماً تحقق خواهد يافت، بلكه تنها جنبه اعلام و كاشفيت دارند يعني تحقق آنها كاشف از اين واقعيت است كه ظهور نزديك شده است.
دلم امروز گواه است کسی می آید
حتم دارم خبری هست، گمانم باید...
فال حافظ هم، هر بار که می گیرم باز
"مژده ای دل که مسیحا نفسی..." می آید!
باید از جاده بپرسم که چرا می رقصد
مست موسیقی گامی شده باشد شاید
ماه در دست، به دنبال که این گونه زمین
مست می گردد و یک لحظه نمی آساید؟!
گله کم نیست، ولی لب ز سخن خواهم بست
اگر آن چهره به لبخند لبی بگشاید.
منبع:mahdaviyat.Ir
شناخت امام مهدی(عج)، شناخت مسائل و نشانه های آخرالزمان و همچنین موارد بسیاری دیگر، از جمله اهداف این وبلاگ می باشد.در رسیدن به این هدف ما را یاری کنید
